Wzruszenie goni wzruszenie

Jeszcze kroki lata słychać ?odchodzi skwar
Pomyszkują jego promienie pełne żar
Ziemia jak pustynna karawana szuka ochłody
Szare, bezlistne kiedyś kwieciste ogrody

W dali majaczą szare drzew korony
Znikomy ,wstydliwie rzucają na ziemię cień
Rzeka swym pięknym ubarwia nurt w opary
Jesień obejmuje ramionami w szarość lśnień

Pokłony ziemi widok nęci wzrok olśniony
Cisza w perlistej mgle, natury czyni cuda
Rozlegle ukwiecone łąki do snu złożone
Podążać z jesienią, do białej zimy dojść się uda

Autor:slonzok-knipser
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2012-10-30 Dodano: 2012-10-31 08:03:44

Ten wiersz przeczytano 870 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie