XXIX
Siedzę i myślę,
Zaczynam wątpić.
Powoli przestaję wierzyć,
Marzyć i śnić.
Zamiast uśmiechu na ustach,
Łykam gorzkie łzy rozpaczy.
Dlaczego tak jest?
Ile można tak żyć.
Nie wiem...
Jak długo jeszcze wytrzymam.
autor
monika87
Dodano: 2007-03-27 19:47:46
Ten wiersz przeczytano 528 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.