Za 100 lat

To co we mnie
Pięknem pozostanie najwyższym
Bo nie nasyconym

Krajobrazem nienaruszonym
Nie dotkniętym dłonią Twoją
Choć chciałem

Wypalonym przez brak wody
Poskąpionej
Niezbędnej

Wyobrażeniem
Co za murem milczenia
Skryte pozostało

Jaskółką która wzbiwszy się
Spaloną została słońcem tak jaskrawym
Że aż niedowidzącym

A teraz to wszystko odgrzebane
Po to tylko
Aby łzę zobaczyć
W spojrzeniu?

Dlatego nie chcę
Nocą widać nie będzie
Dlatego chcę

Nurzam stopy w rzece czasu
Gotowy wybiec na brzeg
Kiedy wystarczająco dużo wody przepłynie
By zapomnieć

Po stu latach przebudzę się ze snu bez snu
Z uczuciem że czegoś kiedyś nie zaznałem
Czego tak bardzo chciałem, nieosiągalne
Pociągnąłem to w nowe trwanie
By mieć znów szanse

Czy pamiętać będę na co
Uczucie raz doznane nie przemija
Tak myślę
I sam nie wiem chcę czy nie chcę
Mylić się ;( ;)

I tak czas, śmierć i wiatr
Wszystko wyklarują...

autor

radon

Dodano: 2007-06-09 23:39:03

Ten wiersz przeczytano 556 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie