za daleko do nieba
za daleko mi do nieba, gdzie swobodnie
fruwają marzenia, a na każdej białej
chmurce spoczywa bezpieczna dusza
człowieka, pogrążonego w swej błogiej
szczęśliwości.
za daleko mi do nieba, a przecież tyle
poświęciłam, by wkraść się tam chociaż
na chwilkę. co teraz robić, gdy serce
rwie się do lotu prosząc aniołów o
zrozumienie.
za daleko mi do nieba, nie mam nawet
skrzydeł, by uniosły mnie w wysoką
przestrzeń. natura zawiodła. muszę iść
skoro latać nie mogę, może tutaj odnajdę
szczęście?
za daleko mi do nieba, więc biorę to, co
tylko mogę. garściami zbieram skrawki
połamanych marzeń i wyruszam w kolejną
pielgrzymkę, gdzie czeka na mnie moje
przeznaczenie.
autor
pejsana
Dodano: 2007-07-24 13:38:18
Ten wiersz przeczytano 681 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
niebo jak niebo wysoko...czasem go sięgamy...ale
prawdziwe życie jest obok nas ...życzę szczęśliwej
podróży...ciekawy wiersz..
Niebo nieraz wydaje się daleko ale może przyjść nowa i
te marzenia znów zalśnią w powietrzu Dobry wiersz w
formie i treści
Do nieba wszystkim daleko, lecz nie czekaj idź śmiało
przez życie.