Za dużo
za dużo zasuszonych łez
płatków smutnych róż
za wiele listów wiatrem pisanych
spalonych potarganych
pokruszone słowa miłości
umarły
za szybko
dłonie - pięści
i wykrzywiona twoja twarz
w odłamkach rozbitego lustra
znikła gdzieś suknia ze szkła
i buciki z porcelany
o jeden koniec świata za dużo
za wiele dymu
w powietrzu
o nic
autor
Niezapominajka
Dodano: 2015-09-28 16:29:43
Ten wiersz przeczytano 927 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Sądzę,że wiersz nawiązuje do poprzedniego. Kopniaki od
życia
zabliźnią się z upływem czasu.
Prawdziwie i trafnie:)Pozdrawiam serdecznie:)
Świetna refleksja:)
Za wiele dymu w powietrzu - o nic. To mnie urzekło.
Serdecznie pozdrawiam.
świetny, wyrazisty wiersz...tak, za dużo:) pozdrawiam
Życie potrafi dać w kość, ale można powiedzieć dojść,
ładnie napisany podoba mi się pozdrawiam serdecznie:
)))
Aż "gęsto" od bólu i żalu, ale zasuszone wspomnienia,
czasem wracają, może warto otworzyć okna na oścież i
wypuścić co złe w powietrze...
Smutny docierający przekaz ...
+ Pozdrawiam
czasami życie przygniata,,,pozdrawiam
Zasuszone łzy podobnie jak liście włożone między
kartki wywołują wspomnienia nie zawsze radosne.
bardzo ciepły
Czasami przychodzi taki moment gdy stanowczo mówimy
dosyć. Serdeczności.
"Za duzo", przychdzi dzien, kiedy, mowimy, dosyc tego
dobrego.
Mysle jednk,ze to "mala"tylko sprzeczka i znow wroi
rownowaga.)
Pozdrawiam.
Uczucia czasem jak szkło kruche,
a człowiek słaby bywa duchem!
Pozdrawiam!
Bardzo smutny wiersz.Pozdrawiam.