Za dzieckiem .

Splotły się ręce nieczułe
I słowa modlitwy wypluwają
Żeby odgórnym rozkazem zesłani
Anieli cofnęli pamięć rozszarpaną
Męczą się oczy zastygłe
Wyniosłe ku nieba sklepieniu
Szron ciepły przykrył rzęsy
Złożył hołd cierpieniu błękitnemu
I naraz słyszy gdzieś pod podłogą
Coś łka by potem krzyczeć
Poznaje ten głos gdy ciągle powraca
Dziecko które nie zdążyło wymówić swych życzeń

autor

Wiatronośna

Dodano: 2010-09-19 15:19:51

Ten wiersz przeczytano 660 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie