Za karę

Siedzę w moim pokoju, cichutko płaczę...
Czemu? Nie wiem, przecież nie mogło być inaczej
Zatopiona we wspomnieniach...
Dawne czasy, teraz obecne tylko w marzeniach
Wskazówek nie cofniesz, to już nie wróci
Czas wciąż nieprzerwaną piosenkę nuci
Nikt nie zawinił; wina po stronie nikogo
Przecież wiecznie tak piękne być nie mogło
Wiem, lecz gdy patrzę na fotografie stare
Mam wrażenie, że dostałam takie życie za karę...

Przeszłość nie wróci... Więc ciesz się chwilą obecną... O ile umiesz...:(

autor

niepoprawna

Dodano: 2005-04-14 15:06:08

Ten wiersz przeczytano 561 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie