Za mało
Dalam Ci wszystko co najpiękniejsze
Dałam Ci duszę serce i ciało
Całość zmieszałam z miłości wierszem
A Ty stwierdziłeś że to za mało
Dałam młodości lata przecudne
I gwiazdy jasno błyszczące
A Ty uznałeś że są obłudne
Gdy się odbija w nich słońce
Dałam nadziei nić niekończącą
Która troskliwie na dom spływała
A Ty swą rzeką gniewu rwącą
Chciałeś pozbawić jej duszy i ciała
Dałam granicę swej cierpliwości
By jej nie zgubić i by uczucie trwało
A Ty podeptałeś ją w złości
Twierdząc że to za mało
Jeżeli wciąż mogę coś Ci dać
To tylko duszę serce i ciało
Bo młodość nie mogła wiecznie trwać
Gdyż jej po prostu było za mało
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.