za morderstwo

zastygła już ostatnia kropla krwi
a w ręce nóż jeszcze tkwi
na komodzie leży martwe serce
odbierając oddech w podzięce

lecz gdy kolejny rok mija
przypełzasz jak jadowita żmija
i karmisz się bólem otwartej rany
wiedząc jaki cios tu był zadany

a ja zastygam w nieczułej soli
by nadać sens naszej doli
i jeszcze pytam tego kogoś na górze
co da mi za morderstwo w darze

im bardziej milczysz tym bardziej mnie ranisz a im bardziej ranisz tym bardziej będę wierna Tobie...poczekam tu przez chwile-nawet jeśli ta chwila miałaby być wiecznością

autor

rafka

Dodano: 2007-12-29 19:42:13

Ten wiersz przeczytano 922 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie