Za nasze dawne
Uderzył w struny i zbudził tęsknotę,
Starą piosenką, tą na niepogody,
która płynęła kiedyś pod namiotem,
z serc jakże młodych.
Deszcz dziś o szyby, jak kiedyś o płótno
bębniąc, z gitary dźwiękiem się zestroił
i śpiew popłynął może trochę smutno,
nas tylko dwoje.
Z całej ferajny, która w Polskę kiedyś
ruszała "stopem", jakże by inaczej,
dziś się spotkaliśmy - dwa stare zgredy,
świat deszczem płacze.
Więc za tych którzy odeszli w zaświaty,
bądź odpłynęli ku nieznanym brzegom
i za nas takich, jak kiedyś przed laty,
do dna kolego.
Komentarze (59)
do dna - za tych i za tamtych
do dna - za jutro i za słońce
do dna - jakżeby inaczej - kiedy po latach kumple dwaj
i wspominki
Witam serdecznie Świetny wiersz Ja też grywałem kiedyś
przy ognisku a wiatr i echo niosło po lasach Aż łza
kręci się w oku jak szybko przemija czas.Pogodnej nocy
Dzięki że wracają do mnie przez Twój wiersz tamte
chwile Siła myśli i słów Twojego ducha :)
Witaj,
a ja z Wami za to co było.
I dobrze, że nam pozostały wspomnienia.
Serdecznie pozdrawiam.
Piękny wiersz. I znowu się wzruszyłam przypominając
sobie dawne czasy. Dziękuję. Serdecznie pozdrawiam.
więcej takich wierszy
Miło było przeczytać, ożyły
wspomnienia, jak dobrze, że je
mamy.
:)
Pozdrawiam, dziękuję!
piękny, ech ta młodość , pozdrawiam serdecznie
Więc wypijmy, bo warto.
Wypijmy jeszcze za Twoje mistrzowskie, saficki strofy
Karacie.
Pozdrawiam.
Ciekawa refleksja i piękne wspomnienia.I ja dołączam
się do toastu. Pozdrawiam :)
fajne pozdrawiam
Pijmy więc)pozdrawiam
Te czasy juź nie wrócą a szkoda. Pozdrawiam
serdecznie, miłego dnia
Świetny wiersz, pełen nostalgii i refleksji :)
karat...kiedy to było, całe wieki temu...ale było
super...plecak z kilkoma niezbędnymi przedmiotami, coś
id deszczu, tenisówki i w drogę...teraz to tylko
zakamarki wspomnień i nostalgia..i za to warto wznieść
toast, dla przypomnienia, pozdrawiam serdecznie
Interesująca myśl