A za oknem - samotność
Śnieg skrzy się jeszcze
niebo różane
Słońce wstydliwe
za chmury schowane
Wiatr drzewa pieści
Mróz szyby maluje
I jasna Wenus
na niebo wstępuje
Pięknie i straszno
wesoło lecz smutno
siedzę i patrzę
na zewnątrz - przez okno
I tęsknię, wciąż tęsknię
ale nie płaczę
z pewnością, niebawem
znowu Cię zobaczę.
autor
salvathore
Dodano: 2007-09-08 16:39:30
Ten wiersz przeczytano 394 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Wiersz nieco smutny ale ciekawie napisany i zarazem
optymistyczny. Do tego niezłe wykonanie jak
najbardziej, jak dla mnie, ok.
Samotna, tęskniąca, ale też mająca nadzieję na
spotkanie.
Sporo tutaj nam talentów ...
dziś się objawiło ...
Z serca szczerze na tej łączce ...
witamy Was miło!
Niech Wam wena wciąż udziela ...
swojej łaskawości ...
Niech natchnienie już na stałe ...
w Waszych sercach gości!
wiara w powrót tego co dobre jest ważna... wiara w
ukojenie w ramionach kochanej osoby jeszcze
ważniejsza:)
Nadzieja jest najważniejsza... Trzeba wierzyć i być
dobrej myśli :)