Za potokiem

Ależ metafory...! Pięknie, choć trochę ten urywany
rytm mnie rozpraszał przy czytaniu - ale - z drugiej
strony - w tym oryginalność wiersza... Pozdrawiam :)

Pięknie malujesz Grzegorzu...pozdrawiam;)

- ciekawa forma - jesiennieje nam lato, to fakt -
starannie u Ciebie, rzetelna praca - jakość domaga się
nagrody, więc + :) i pozdrawiam.

< Już za miesiąc... >

Jesień, cudna pora roku,
nie umiemy jej doceniać,
ileż ona ma uroku,
przecudownie barwy zmienia.

Ucząc wszystkich nas pokory,
coś się kończy coś zaczyna,
zanim dobrze się obejrzysz,
trzy miesiące i już zima.

Dopiero za miesiąc jesień przywitamy,
więc nadal się cieszmy lata urokami.
Za Twój piękny obraz jesieni mogę tylko pochwalić.
Pozdrawiam życząc miłego dnia i udanego tygodnia :)

Marianie, może faktycznie za wcześnie popsułem
niektórym humor tą przepowiednią, ale u mnie to już
widać. Wcześnie ruszyło i wcześniej się skończyło.
Dopiero 2/3 lata ale w kalendarzu.

Trzymaj się w zdrowiu.

Wando, witam Cię pod moim wierszem, odniosłem wrażenie
jakbyś była na mnie zła, może się mylę.

Wszystkiego dobrego dla Remika także.

Aniu, w zasadzie nie mamy wyboru, ale wiesz jak jest z
gustami, jedni lubią kawior a drudzy makrelki wędzone.
Jesień choć kolorowa to jednak niszczy kolory w
finale.

Kłaniam się pięknie, miłego dnia.

Marylko u mnie w górach, szczególnie to widać, jakoś
tak schyłkowo. Ale nie martwię się tym, będzie medium
dla nas wszystkich.

Pozdrawiam pięknie.

Początek jesieni złotem się mieni, a jej końcówka w
deszczu tonie i od rana do wieczora mglista
szarówka... też myślę tak jak Anna, że jednak trochę
straszysz, pozdrawiam i cieszmy się jeszcze latem :)

To fakt, jesień potrafi nas przestraszyć, dlatego jej
się boimy.
Ja lubię jesień za bogactwo jej barw i pełene kosze
darów. Mimo ze bywa czasem kapryśna to jednak jest to
piękna pani w kolorowej
sukience :)
Podoba mi się Twój obrazowy wiersz :)
Pozdrawiam serdecznie Grzegorzu :)

zapraszasz do jesieni (trochę straszysz), a ja lubię
jesień, tę kolorową (do połowy listopada)

Zapatrzyłam się i zasłuchałam w Twój pejzaż namalowany
słowami. Tak czuć już, jak jesień się skrada, a nawet
za drzwiami czeka...
Pozdrawiam serdecznie :)

Tereniu, oj nie kochamy, raczej znosimy, ale jest
piękna, tego nie zaprzeczysz. Natura tak nam zbudowała
kalendarz, że mamy wszystkiego po trochu.

Miłego słonecznego dnia, u mnie od rana leje.

Krzysztofie, wsłuchuje się w Twoje komentarze, bo są
bardzo profesjonalne i rzeczowe pod względem rzemiosła
poetycznego.

Trzymaj się mocno i dziękuje za pozytywną opinię.

Ciekawa forma wiersza, oj nie kochamy jesieni... a ona
tuż tuż.
Pozdrawiam