Za progiem
przyjazne cienie
naszych ojców
płyną rzeką tajemną
uparcie bez krzątaniny
czarnym tunelem
sennego mostu
wznoszę ramiona
gestem zwątpienia
dajcie mi siłę
przeciw logice
wielkiej pustki
kamiennych serc
Kołobrzeg
23.09.2010
autor
maltech
Dodano: 2010-09-23 15:27:20
Ten wiersz przeczytano 729 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
pięknie................
"dajcie mi siłę
przeciw logice
wielkiej pustki" faktycznie warto czasem zaczerpnąć z
rzeki przeszłości :-) refleksyjnie
Krótko ale bardzo ciekawie oddajesz tło ludzkiej
obojętności, i oby to za progiem dotarło do
świadomości...powodzenia
Bardzo ciekawy tytuł. Adekwatny do treści. Podoba mi
się
Co będzie? Tylko Bóg na pewno a "będzie" napewno, a
My w Nim.
Samotność i pustka boli. pamiętaj nie jesteś sam,
wspomnienia i wiersze są częścią nas. Miniaturka
pełna tęsknoty skłania do zadumy. Pozdrawiam
cieplutko:)
Kamienne serca za każdym progiem, swoją obojętnością
pożerają dobroć, miłość, piękno życia. Parę wersów, a
tak długie zamyślenie...
Nie jest mi obcy ten stan ducha. Dobry wiersz,
pozdrawiam:)
wielkiej pustki
kamiennych serc
......:)))))
niestety często świadomość az boli....pozdrawiam
wszystkie wymiary inności.....wrażliwośc
Ciekawy wiersz..:)
.....obojętność ludzka ma wymiar "wielkiej pustki
"....samotność jest konsekwencją " kamiennych serc
"...przeszłość mieszka tylko w wraźliwych
sercach.....pozdrawiam przyjaźnie ciepłych liści
szelestem...;-)))
ile bólu i rozpaczy wypływa z wiersza, aż boli...
ciągła myśl klarowna do końca Dziedzictwo dziadów wg
Autora miało przesłanie do życia naturalne
instynktowne gdy teraz wbrew logice tego, serca
przestały odczuwać Wiersz czytelny Protest przeciwko
znieczulicy Pięknie w paru słowach znaczenie :)