Za Silny za słaby na płacz.

Od rana patrzę ludziom w twarz
Myślę że chcą przeniknąć w moją dusze
rozgryźć mnie jaki jestem tego nie wie nikt.
sam tego nie wiem, musze nosić ciężar, który przygotował stwórca,
nie pewny jutra.
bo kiedyś obrócę się w proch.

Przyjaźń, miłość, rodzina, litość sumienia.
Tych co za życia raniłem, tych co bezgranicznie mnie kochali .
Teraz w niepewności , wieczności, nieubłaganej nieśmiertelności .
W oczach łzy chodź na płacz wciąż za słaby.

Krążę po świecie niszcząc demony z każdym ich truchłem gnijącym, w kałużach deszczu tylko krew.
(za silny za słaby na płacz)
Staje się silniejszy, mądrzejszy lecz tylko dla jednej pani zapłakać prawdziwie potrafię ,
(za silny za słaby na płacz)
Mocny, potężny bez strachu , lecz dalej za słaby by ronić łzy.
(za silny za słaby na płacz)
nie ma jej obok jest w środku chciałbym po prostu zniknąć, schować dusze w cień, dopiero po śmierci zrozumieć że warto żyć, zrozumieć, że warto żyć…….

Od rana patrzę ludziom w twarz
Myślę że chcą przeniknąć w moją dusze
rozgryźć mnie jaki jestem tego nie wie nikt.
sam tego nie wiem, musze nosić ciężar, który przygotował stwórca,
nie pewny jutra.
bo kiedyś obrócę się w proch.

Przyjaźń, miłość, rodzina, litość sumienia.
Tych co za życia raniłem, tych co bezgranicznie mnie kochali .
Teraz w niepewności , wieczności, nieubłaganej nieśmiertelności .
W oczach łzy chodź na płacz wciąż za słaby.

Autor : Adam Ryngiel

autor

Adam Ryngiel

Napisany: 2013-05-30 Dodano: 2013-05-30 09:47:31

Ten wiersz przeczytano 1255 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie