Za ślepcem...

Za ślepcem ślepi idą gęsiego -
bogacz z nędzarzem, filozof z niedojdą...
Ktoś się przewrócił, reszta przez niego.
Jak długo idą? I dokąd dojdą?

Ślepi za ślepym - on myśli, że widzi -
nie raz w pułapkę już ich wprowadził.
Nie zorientował się, nie zawstydził.
Bogiem zasłaniał się, ludziom kadził...

Przez filozofie, religie i wiary
sieciami iluzji ograniczone,
wielu - jak on - wywołując swary,
prowadzi wiernych – w różne świata strony.

I każda z dróg ma być tą jedyną,
co bramy zbawienia wędrowcom odmyka
i wszystkie z cudownych możliwości słyną -
uzdrowią chromego, nawrócą grzesznika...

I niewidzące, wzgardliwe spojrzenia
karawana jedna drugiej śle z ukosa.
Przez wieki wieków nic się nie zmienia,
choć cel jest bliżej… niż czubek nosa.

autor

annael

Dodano: 2007-05-29 00:16:26

Ten wiersz przeczytano 460 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie