Za sterami losu

Moim przeznaczeniem jest wznosić się w chmury,
widzieć świat w przestrzeniach tęczy i kosmosu,
przekroczyć w bieli przejrzyste granic mury,
uchwycić choć strzęp przeznaczenia losu…

Iść dalej, choć trudniej wznosić się nad szczyty,
lecieć z myślami w pędzie, w oku cyklonu,
sięgać po duchowe laury, i zaszczyty,
spojrzeć potem za siebie, w wyżyn nieboskłonu.

Zobaczyć w dolinach za ostre kamienie,
co się potoczyły spadające z góry,
raniły boleśnie i serce, sumienie,
kiedy mnie unosił Twój ptak srebrnopióry.

Podołam wyzwaniom, pobiegnę za głosem,
uchwycę zwój marzeń zapisanych w gwiazdach,
bo przecież ja jestem kowalem, więc losem
steruję jak statkiem, dumna, i odważna.

(29 stycznia 2007 godz.19, 30)

autor

Walentynka

Dodano: 2007-01-29 19:41:08

Ten wiersz przeczytano 535 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie