Za szczęściem

Gdzieś jestem...
Patrzę lecz nikogo tam nie ma...
Rozglądam się, krzyczę i wciąż głucha cisza.
Straszne...
Biegnę i wołam
Wołam i biegną i nic.
Cisza...
Rozglądam się wogół lecz wreszcie ktoś stoi...
Podbiegam bliżej lecz coś mnie odciąga.
Dziwne...
Jest tam.. ktoś...?
Odpowiada ta szara rzeczywistość.. milczeniem...
A on stoi i patrzy jak się męczę...
Próbując wyjść spod zamknięcia...
Nie poda ręki i nie pomoże,
Ja stoję za szybą i płaczę...
Twarz jego się stała dziwnie spokojna...
Już coś dobrego na myśl mu przyszło?
Nie! odchodzi, zostawia mnie samą!
I biegnę i w szybę uderzam...
Już mi się siły skończyły...
Nie mamy ich przecież nieskończenie wiele...
Już wiem co to było...
To było marzenie...
Odeszło i co z tego? Są inne piękniejsze...
Musimy walczyć o nasze szczęście.
Na codzień od nowa... z nadzieją...
Bo choć czmychnęło ukratkiem...
Kiedyś je dogonię!

Szczęście samo nie przyjdzie. Musimy na nie zasłużyć ;)

autor

Melani

Napisany: 2007-12-20 Dodano: 2007-12-20 10:56:14

Ten wiersz przeczytano 786 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie