Za tym samym oknem nie jest już...

Ludzią, który zmieniają świat na gorszy...inny...bardziej skoplikowany

.Dziś za moim oknem tyle się zmieniło
Inaczej jest niż w dzieciństwie było

Tak smutno za oknem, tak bardzo ponuro
Już nie ma błękitu nad najwyższą górą
Już nie ma jabłoni, co w jesień się złotem okrywały
A trawy soczystą zieleń gdzieś oddały

Dziś szara ulica, piaskiem obszyta
I smutny człowiek, co boi się pytać
Domy są jakoś smutniejsze niż dawniej
Żaden ptak nie zaśpiewa tak dźwięcznie, tak ładnie

Drzewa urosły, kwiaty wyginęły
I zapach bzu wycięto doszczętnie
Dziś za mym oknem gorzej niż być mogło
Za tym samym oknem, co kiedyś było tak pięknie

Już mała dziewczynka bała się, że tak będzie
Płakała, gdy tato obcinał śliwkowe gałęzie
Wiedziała, że smutno wtedy się stanie
Zieleń wyginie a błękit nieba szarością się stanie
I zapach, co kiedyś do snu ją kołysał
Odejdzie jak śpiew ptaków zastąpi go cisza

autor

AniaQ

Napisany: 2007-02-16 Dodano: 2007-02-16 19:36:01

Ten wiersz przeczytano 563 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie