Za żalenie
Wyszłam na spacer,
może zobaczę
chętnego na serce bezdomne.
Podbiegł do mnie
pies chudy, ze śladem łańcucha na karku,
zobaczyłam kota pod krzakiem.
Gotuję psią kaszę w garnku,
wszystkie stare i ładne
bibeloty,
schowałam w piwnicy
(kto ma koty,
nic w tym dziwnego nie widzi).
W międzyczasie przypałętał się Zenek.
Nie wiem
czy zostanie.
Liże rany,
mamy wspólną sypialnię,
sercem rozchwianym,
dzieli się jak umie.
Nie umiem
żalić się nad sobą.
Mam kogoś.
autor
DoroteK
Dodano: 2016-05-30 06:46:26
Ten wiersz przeczytano 2585 razy
Oddanych głosów: 77
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (86)
Nie ważne, że to serce rozchwiane, ważne że potrafi
się nim dzielić.
Jak zwykle nietuzinkowy wiersz, pozdrówką ślę
Dorotko:)
Nietuzinkowy, piękny wiersz, tak dobrze mieć kogoś,
pozdrawiam ciepło.
od początku po puentę super :)
We dwójkę zawsze raźniej. :)
Ach, ci mężczyźni lubią się przypałętywać. W zimne
noce łatwiej jest się ogrzać.
Pozdrawiam serdecznie , miłego wieczoru
oprócz światła i chleba
jeszcze kogoś potrzeba
kto przytuli się szczerze
w taką miłość uwierzę
spojrzy radośnie w oczy
że aż serce podskoczy
i ta miłość nieznana
siądzie ci na kolana.
świetnie prowadzisz wiersz (jakbyś prowadziła w
tańcu), a potem bach - i puenta wrzuca głęboko w
fotel.
brawo Dorotko :)
Super puenta na końcu pozdr....
Szacun mówiąc krótko .
Bomba:)pozdrawiam.
Cały, łącznie z rewelacyjną puentą na TAK!
Też mam ludzi którym się żalę ale lubię się też
pochwalić :-)
"Nie umiem
żalić się nad sobą.
Mam kogoś."
I to jest powód do radości :))
Jak zwykle u Ciebie, warto pobuszować po tych wersach,
które
przemawiają pozytywnymi uczuciami :).
Za żalenie = dziękczynienie ;) Pozdrawiam