Za zasłoną ciszy

Nie słyszalnym szeptem wypowiadam słowa, które unoszą się przede mną, błyskając tęczowo.

Kiedy złapać je próbuje, unoszą się wysoko ponad mnie, tam zyskują głos ale tracą sens i kolory.

Oni je słyszą, ale nigdy ich nie zrozumieją, bo nie mogą stać się ludźmi.

Dla nich nich nie istnieję.
I choćbym wrzeszczał im do ucha, to i tak mnie zignorują.

Otoczyłem się ciszą, tak perfekcyjną i potężną że nie potrafię się teraz przez nią przebić.

Czy nadejdzie kiedyś inny człowiek, który mnie usłyszy...?

autor

czlowiek we mgle

Dodano: 2007-10-22 14:56:18

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie