ZABIĆ SMUTEK
Nic mnie nie boli tak jak życie
Zabić smutek
pochowac go w ciemnej mogile
odeszła miłość
wraz z odejściem zimy
Czuje się jak bałwan
z marchewką smutku i czarnymi oczami
żalu
byłam a teraz mnie nie ma
pozostała brudna kałuża samotności
Pękło mi serce
uleciało gdźieś daleko
ścieram kurze życia chustą zapomnienia.
autor
Anna-Przeworsk
Dodano: 2009-03-19 11:00:44
Ten wiersz przeczytano 684 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Ciągle nasuwa się pytanie-dlaczego miłość tak boli???
Smutek przejmujący tęsknota boli i żal bo miłość w
sercu jest Bardzo wymowny wzruszający wiersz
Pozdrawiam
Samotność może być jasnym strumieniem, a cuda czyni
zapominanie, więc ciesz się życiem, wiosną co idzie, a
świat piękniejszy znów ci się stanie.
Jak bałwan na wiosnę smutki się roztopią i spłyną
daleko brudnych przeżyć fosą.
Wielki ból targa sercem...Życzę choć tego jedynego
promyka, a on już rozświetli dalszą drogę
nie ma takiej broni, takiego lekarstwa, którym ten
smutek można zabić. Przekonywujące.
Wiersz przemawiający, zwłaszcza dla tych, którym pękło
kiedyś serce.
"odeszła miłość
wraz z odejściem zimy" - pomyśl tylko idzie wiosna a z
nią...
tylko "kałuża" i "gdzieś" sobie popraw :) bałwan z
marchewką smutku ... dobre
Pięknie, ale musiałaś go kochać. pozdrawiam