Zabiegany
Znikasz jak co dzień
w codziennych sprawach
zajęty życiem
ciągle gdzieś gnasz
Zapracowany odkładasz siebie
mówisz, że potem będzie czas
chwila ucieka,
dzień jest dniem gnany
nie zauważasz mijania lat
budzisz się nagle zmęczony światem
w złotej pościeli...
w pustym pokoju...
sam.
autor
whitekim
Dodano: 2009-02-10 09:02:16
Ten wiersz przeczytano 495 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Ładnie. Robimy wszystko ,tylko zapominamy żyć
Brawo jak prawdziwy wiersz ,biegamy zapominamy ze
czas ucieka i co z dobór jak coś nas omineło gdy to
dostrzegamy zazwyczaj juz nie pora .
Budzisz się nagle zmęczony światem i wiesz, że on już
nigdy nie będzie kochanką(iem)) ni bratem.
dużo musi się stać żebyśmy nieodkładali siebie na
później.prawdziwy...
W sumie cała prawda o życiu .
"odkładasz siebie". Nie odkładajmy siebie na potem!
Nie wolno! Żyjmy chwilą, ale wszystko oczywiście w
ramach rozsądku.
Zostawiam plusa
Oto puenta życia w biegu:) sprawnie się czyta ten
wiersz, odstawianie uczuć "na później" kończy
się:"(...)w pustym pokoju...
sam". Bravo szanowna autorko.