Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Zabiłam...

Był ten smutek, co tak niemo patrzył w oczy
i godzina przeznaczona na rozstanie,
czas minuty z bezwzględnością chłodną toczył
i nie padło żadne słowo o spotkaniu.

Sznury pereł jaśniejące w rzęs firanach
wysychały na pobladłych, gorzkich ustach,
kwitły róże, helioptry i kasztany
lecz w ogrodzie mego serca było pusto.

I wiedziałam że już nigdy nie zobaczę
z ramionami rozwartymi twej postaci,
więc zmagałam się walecznie z tą miłością
i zabiłam...
Boże, zechciej mi wybaczyć.

autor

sael

Dodano: 2007-04-21 11:45:03
Ten wiersz przeczytano 926 razy
Oddanych głosów: 50
Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (18)

Smutne oczy Smutne oczy

Być może tak jest, że to miejsce dziwnie puste zawsze
uda się zapełnić i w na zgliszczu rozczarowań zbudować
coś pięknego.

Magda-Lena Magda-Lena

ładny klimat, melodyjny wiersz, pozdrawiam

anna anna

nastrój... pustych ogrodów serca- chwyta za serce! To
morderstwo będzie Ci odpuszczone !

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »