Zabiłem karpia

Aria wcale niesmutna lub smutna nie, jakby powiedział Franek

Zabiłem karpia,
cóż to był za karp,
15 złotych polskich był wart.
Zabiłem karpia, jakoś mi poszło
i teraz co, i teraz co?

To tu jest Polska, tu w galarecie,
w kluskach, w kapuście, w kompoooocie.
Na stole waza, a w wazie barszcz,
a w barszczu uszka, a w uszkach – farsz,
farsz oraz farsa, farsa i tragizm –
potomków Warsa, potomków Sawy.

Zabiłem karpia, podkręcam wąs,
ty mi pod nogi rzuć róży pąs.

Zabiłem karpia, cóż tradycyja,
karp mi się długo z rąk wywijał,
walczyłem jakby o życie szło
i albo ja, albo on.
Teraz przy stole nadzieję mam,
nie stanie mi w gardle ością karp,
z dumą patrzę na porcję swą-
karpioador, karpioador.

Tyle tu potraw, Wigilia trwa
i jaki Polska , Polska ma smak?
Bulgoce polskość, bulgoce barszcz
jak złoty dzwon, złoci się karp.
Opłatki, płatki, gwiazdki i śnieg,
niby zwyczajny zdarzeń bieg.

Magia i uśmiech,
i życzeń Moc,
i świerszcz, i wiersz,
i wigilijny gość.

Zabiłem karpia, cóż to był za karp,
nie , nie zabiłem, to był tylko żart,
o rzeczy inne, ważniejsze tu szło,
takie , że ho, ho ho ho ho!!!!!




Nic karpiowi nie zrobiłem,
wdzięczność jego zaskarpiłem,
święta świętami, a karpiem karp,
kluski kluskami, a żart to żart,
a mak to mak, a frak to frak,
jeszcze Życzenia i wiersz kończy się właśnie tak.

P.S.

By życzenia się spełniły,
należy o wieczornej porze
ciepło i z atencją
myśleć o autorze.

autor

slawerock

Napisany: 2010-12-12 Dodano: 2010-12-19 10:11:24

Ten wiersz przeczytano 1751 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie