Zabiorę

Zabiorę garstkę słońca mojego
Aby rozproszyć mej duszy mroki,
Żeby coś zdobyć z czegoś małego
Stawiając pewniej me pierwsze kroki.

Do wiary, nadziei, mojej miłości
Która od Boga jedynie jest daną,
Rozproszyć sukno utkane z szarości
Skacząc do rzeki wiarą wezbraną.

I żeby odejść w mej ciszy spokoju
Patrząc na słońce ku zachodowi,
Przez okno otwarte w moim pokoju
Czekając na życie co w nowym się wznowi.

Odejść do Boga co w moim słońcu
Pochylić głowę czasem zmęczoną,
W pierwszym dniu życia, w nowym miesiącu
W radości nowej co nieskończoną.

autor

czarny63

Napisany: 2019-10-03 Dodano: 2019-10-03 14:05:20

Ten wiersz przeczytano 602 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie