Zabiorę wspomnienia
zbliżam się do momentu gdy
po raz ostatni usłyszę dzwonek
na niekończącą przerwę
czy zdałam egzamin
jaką ocenę wystawi życie
dowiem się stojąc u bram
dawno wywiały już rozczochrane myśli
buta skręciła kark walcząc z wiatrakami
nienawiść odeszła topiąc żale
w szklance rumu
pielęgnuję mały ogródek
na rabatkach zakwitły wszystkie
odcienie miłości a przy malutkim
stoliku rodzą się wiersze
gdy odejdę
nie spal mnie w ogniu
przecież tam
dokąd pójdę zabiorę ze sobą
wspomnienia
czarnulka1953
07. 02. 2014.
autor
czarnulka1953
Dodano: 2014-02-16 00:09:15
Ten wiersz przeczytano 490 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
przedostatnia zwrotka przebija na wskroś pozdrawiam
Fajnie by było zabrać stąd dobre wspomnienia. Wiersz
ciekawy, refleksyjny, forma przemyślana.
Miłego wieczoru
"na rabatkach zakwitły wszystkie
odcienie miłości a przy malutkim
stoliku rodzą się wiersze"
Wypielęgnowałaś i zachowałaś to co najważniejsze..
Piękny,w niebanalnej formie napisany wiersz o
przemijaniu.
Nie odchodzimy,dopóki trwa pamięć o nas w osobach nam
bliskich.
Ciekawe zakończenie wiersza też bym chciała by o mnie
wspomnień nie palono,bym nie zniknęła w ogniu nie
pamięci...Tak ja odczytuję ten ogień,w każdym
razie,choć może on być również dosłowny...
Serdecznie pozdrawiam :)
--
Byłabym rada z komentarza na temat mojego haiku,na ile
mi się ta forma udała,również negatywnej,jeśli taka
być musi,bo raczkuję w tej materii...
Miłego dnia życzę:)