Żabka

Szła raz Żabka sobie drogą
Cała zakurzona
Lecz juz sił nie miała biedna
Tak była zmęczona

Wiec usiadła tuż przy rowie
By złapać oddechu
Dobrze Żabko żeś tu sama
Oj by było śmiechu

Nagle oczki aż przeciera
Oczom swym nie wierzy
Patrzy,a tu piękny książę
Też tą drogą bierzy

Podskoczyła mała Żabka
Do księcia podbiegła
Och pocałuj mnie mój książę
Bom ja taka biedna

Książę cofnoł sie do tyłu
I stanął zdumiony
Lecz już poczuł bicie serca
Rytm ten przyśpieszony

Klęka książę więc przed Żabką
Trochę się On wstydzi
Lecz całuje w mały pyszczek
Wnet księżniczkę widzi

Spojrzał książę w piękne oczki
I aż swoje zmrużył
No i przepadł nam już książę
Bo już sie zadurzył

Pojechali więc na zamek
Gdzie było wesele
A ja zacznę nową bajkę
Bo znam bajek wiele

autor

Andrzej52

Napisany: 2006-09-30 Dodano: 2006-10-05 15:01:19

Ten wiersz przeczytano 856 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie