ZABRAKŁO CIEBIE ....

Zabolało w duszy, niemoc ogarnęła,
Uleciała radość mojego istnienia...
Wzbiła się pod niebo, wrócić już nie zdoła...
Mimo, że ją proszę, mimo, że ją wołam...

Pozostała pustka i wielka tęsknota,
Która prawi zamęt, smutkiem w sercu mota.
W półmrok myśli zbiera, słońce mi przysłania,
A ja nadal proszę!!! Nie słyszy wołania...

Na wilgotnych licach od górskich potoków,
Co różanym pąsem zakwitły o zmroku,
Zbieram groszki żalu, na przędzę nizane,
Z nadzieją, że wróci, że będzie mi dane...

Ujrzeć iskry w oczach i blask ich spamiętać,
Znów na nowo wojnę naszych serc rozpętać.
Niech poczują swoje bezkresne oddanie,
Niech splotą uczucia po wieczne kochanie...

autor

BEA

Dodano: 2006-04-26 08:36:39

Ten wiersz przeczytano 709 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie