ZABRAŁA GO FALA...

:-(

Siedzieli na gorącym piasku, białe wino pili.
Gwiazdy powoli gasły, rodził się dzień nowy.
Tak dobrze im było razem, milczeli...
Wsunął na jej palec pierścionek zaręczynowy.

To dla niego wyjechała z kraju.
Dla niego wszystko za sobą zostawiła.
To on nadawał jej życiu sens.
Rozstawała się z nim w Tajlandii... teraz wróciła...

I przytuleni, bezpieczni, zakochani,
wrzucali maleńkie kamyki do wody.
Szczęśliwi, że zawsze już będą razem.
Że pokonali wszystkie przeszkody...

Przy blasku gwiazd, przy świetle księżyca...
Cisza... tylko woda niespokojnie szumiała...
A potem już tylko przytłumiony krzyk...
Fala tsunami go zabrała...

___________________________________________ _________

Ciemność...
Pustka...
Odchłań...

Obudziła się w małej wiosce.
Jakieś małe dzieci płakały.
Powyrywane drzewa, zniszczone domy...
Setki martwych ludzi leżały...

Szukała go zapłakana wśród zimnych twarzy.
Odnalezionych ludzi zdjęcia oglądała.
Szukała, nie chciała poddać się.
Ciągle nadzieję miała...

Nie odnalazł się...
Wiedziała, co się stało...
Musiała wracać do domu,
choć serce z żalu pękało.

Wróciła do kraju...
Na próżno czekała wiadomości.
Został tylko pierścionek z diamentem.
I wspomnienie najpiękniejszej miłości...

;-(

autor

blondyneczka

Dodano: 2005-03-26 17:33:48

Ten wiersz przeczytano 618 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie