Zabrałeś mi gwiazdy

Mój Boże i Panie
Spocząłeś na sianie
W ten Czas Szczęśliwy, gdy
Na ziemi mieszkały gwiazdy

Mój Panie, a ja
Narodziłem się godzinę temu
I od minut dopiero trwam
Przez minut tych kilka
Pewnie już pobłądziłem
Bo wyspadały mi
Z nieba wszystkie gwiazdy

Pewnie obróciły się w proch
Albo w czerń dziur kosmosu
Przegrały swą jasność
Albo wróciły patrzeć
Patrzeć i chłonąć
Zapach siana

Umarłeś w ten czas
Mój Boże i Panie
Gdy Czwarty Król
Torował swą drogę do raju
Umarłeś na krzyżu
Wbitym w ziemię jak pal
Na mych dróg rozstaju

Ja pewnie umrę dziś w nocy
O 23.05
I może umrę nad ranem
Na pewno w poniedziałek
I ciągle będę cieniem

Bo zabrałeś w swój czas
Wszystkie gwiazdy
I nawet mrok prawdziwy i gęsty
By tym donioślej rozjaśnić świt
Swojej Boskiej miłości

autor

Vidar

Napisany: 2010-05-28 Dodano: 2011-03-03 16:43:39

Ten wiersz przeczytano 585 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie