Zabronione

Kiedy po słońca wschodzie nie nastaje dzień
Kiedy kładziemy się z nadzieją,że nie obudzimy się już więcej

Pomyśl żyjący w swoim świecie
Kto nam to wszystko dał?
Kto rozpędził choleryczny tłum?
Kto rozpętał śmierć w człowieku?
Kto spętał mnie,człowieka!

Codziennie zadając sobie pytanie,
Kiedy runie mur z kamienia?
Kiedy wreszcie ujrzę to co przed okiem ukryte?
Kiedy kajdany zdejmą z moich piór?
Kiedy wolne skrzydła uniosą moją dusze gdzieś wysoko?

Ale mur wciąż stoi...
Kajdan nikt nie zdejmuje....

Czy polecę pod nieba obłoki?
Czy zdołam pokruszyć kamień szeroki?
Czy wystarczy sił by unieść ciężar żelaza...

Nic już nie jest tak ważne jak kiedyś...
Pytania zadawane nic już nie znaczą...
Naiwnie się rodzimy i tacy już zostajemy...

Bo po kajdanach sił nie starcza na podróż...
Bo za murem stoi następny mur...

autor

Vergil

Napisany: 2007-07-10 Dodano: 2007-07-11 09:09:42

Ten wiersz przeczytano 592 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie