Zachód słońca

Zawrzała ziemia na horyzoncie
Tam gdzie z nieba dotknęło go słońce
Purpury warkocz wtargną na błękit nieba..
Przelał się przez fiolet i złoto rozmazał..
Aż różem spłoniło się niebo z zachwytu...
Tyle kolorów, jakby się dzień bronił przed odejściem
I walczył z nocą do pierwszej krwi..
Już noc przykrywa dłonią tlący się płomyk..
Jeszcze purpura walczy, nie da się przegonić...
Jeszcze ostatnie ptaki spóźnione lotem..
Przysłaniają niebo czarnych skrzydeł łopotem..
Konary drzew jak drapieżne szpony wieźmy,
z czarnych zakamarków wypełzły..
By przed ostatecznym dnia zgonem
dokonać tego, co nieuniknione...

i nastała ciemność... książyc znudzony ziewną... dzisiaj pełnia będzie pewno..;)

autor

Chmurka27

Napisany: 2005-03-21 Dodano: 2005-03-21 19:31:09

Ten wiersz przeczytano 638 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie