Zachwycaj się wiosną, zachwycaj...

Pisałaś jakby od niechcenia
Wspominając dawne czasy
które zaszły mgłą
za smuga krętego cienia.

Pisałaś o miłości o chłopaku
którego poznałaś na trzepaku
Chociaż mówił ze kocha
trzymając ciebie w objęciu
odszedł niepamięcią

Los nas ludzi łączy, dzieli
tyle zależy od trafu i przypadku
ze nigdy nie znamy finału
poznajemy go na życia ostatku.

Nie sprostujesz ścieżek
które są kamieniste kręte
gdy jego serca inną zajęte

Mijają minuty życia
w nich wiele zdarzeń
gdy dobrze nam, idziemy razem
gdy kiepsko i niepogoda
idziemy do samotnych marzeń

W marzeniach zawsze
widzimy tęczowe barwy
sunące po pogodnym niebie
w troskach marzenia znikają
siedzimy sami o suchym chlebie

Na dnie szuflady
znajdujesz listy pożółkłe nieco
treść ich kiedyś znana, już zapomniana
pióro które pisało już dawno wyschło

Wysychają uczucia, czy tak być musi
przecież nasze serca wciąż miłość kusi.

Dotykają mnie w policzek szare bazie
zwiastuny pięknej pory roku,
rozglądam się,
a tu tyle czarownego uroku.

W moim do ciebie pięknym pisaniu
zawisła nad klawiaturą ręka moja
już nie napisze więcej słowa.
bo...

Moja dłoń chwyciła wiosna
podejdź do okna odsuń firankę
podnieś żaluzję
zachwycaj się mną wiosną, zachwycaj się cudem

Autor:knipser-slonzok
http://www.slonzok.mojezdjecia.net/blog/

autor

slonzok

Napisany: 2011-03-06 Dodano: 2011-03-07 06:04:30

Ten wiersz przeczytano 699 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie