zaciążyło

mów do tych, których wredna złość ogarnia

o czym mówisz patrząc w zakurzoną dal szyby
pytał

już śpiący lekko zawisł
nad alejkami wspomnień niedbałych bukiety
rozpasanymi chodników nierównościami
otulał swoje błędy
nie skamlał co dalej

już znikąd cichych uwag
nad głową szmer zamazanych obietnic ślady
niepodległe kartki pod urną tak fruwały
jakby nikt nie zapomniał
jakie śluby składały

czas się uporządkować dopóki pytamy
odparł

... a marność i nijakość oczy gładzi

autor

mirno

Dodano: 2007-09-23 02:08:27

Ten wiersz przeczytano 598 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie