Zaćmienie

Z mgły wynurzony, nieuchwytny,
pojawiasz się w moich przewidzeniach,
i choć zimną stalą się mienisz,
kochać nie umiem przestać.

Dłonie silne krwią ich ściekają,
nie jednej dziewicy warkocze ścinałeś,
pożogę płaszcz twój zostawił,
a ja czekam i ból
przygryzionymi wargami zamroczę.

Szarymi świtami wyłaniasz się z mgielnych pajęczyn,
srebrnie lśniący,
(ten najpiękniejszy,
i dałabym sobie już spokój,
gdyby nie te oczy - zwyciężcy.

Tylko we mnie wpatrzone,
śpiewem Myrmidonów spętane
czy jawa, czy sen - bądź mi!

Tego zaćmienia wiatrem nie rozniosę,
choć on we mnie jest wielki -
rozdarta - przez Twój cień do śmierci.

autor

LenaLaut

Napisany: 2008-10-04 Dodano: 2008-10-07 19:05:13

Ten wiersz przeczytano 522 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie