Zaćmienie
Zapraszam http://sklep.kobieta.pl/szukaj.php?query=marta+grzebu% B3a&search_mode=podst&sz_gdzie=all&but.x=29&but.y=6
ZAĆMIENIE
W oddalonej od gwiazd nadziei
stoi samotna prawda.
Nikt jej nie szuka, nie pragnie,
jej droga to cierni łaska.
Z daleka spogląda i płacze,
woła w przestrzeń serc naszych,
lecz głos jej zagłusza kłamstwo,
łez gorzkich też nie zobaczysz.
W nic nie chcesz wierzyć,co prawdą,
że jesteś człowiekiem, co błądzi.
Nie chcesz szukać, więc w lustrze,
życia swych ostrych krawędzi.
Odbicie w lustrze nie kłamie,
nawet gdy pęknie pod kłamstwem,
nawet gdy stoisz tyłem,
powie ci całą prawdę.
Dla ciebie przestrzeń jest darem,
bo bliskość odbiera ci wiarę,
że jesteś tak doskonały
i rośniesz na swoją miarę.
Daleka jest ta kraina,
nazbyt odległa od prawdy,
więc szukasz drogi na skróty
i tworzysz świat własnej gwiazdy.
Odległa gdzieś galaktyka
wyrzuca w kosmos kamienie,
tak ty odrzucasz tę prawdę,
że możesz być życia zaćmieniem.
Z cyklu ?Słowa klucze? 1995 r.
Komentarze (6)
Ciekawy wiersz. Dobrze to wszystko oddałaś.
Przeczytałem z przyjemnością. Pozdrawiam:)
Śliczniy wiersz...Pozdrawiam:)
Wartościowy, przeczytałam, zadumałam się. Pozdrawiam
cieplutko wiosenną nutką:)))
prawda prawdzie nierówna, często ciężko ją przetrawić
Marto wypatrywanie w pustkę boli tak jak niespełnione
marzenia
spojrzenie prawdzie w oczy potrafi zaboleć, dlatego
tak się tego boimy...