Zaduma

Tak było wczoraj. Wciąż pamiętam
kochane dłonie, cichość serca
i ciepło głosu. Teraz cmentarz,
a ciężka płyta, która zwieńcza

nagrobek - zimna. Tylko płomień
znicza faluje. Płyną myśli
o czasie, który kresu dobiegł
a obok ludzie, którzy ścichli

stojąc przy grobach. Setki zdarzeń,
jak w niemym kinie, kadr po kadrze,
przewija pamięć. Oczy łzawe,
wpatrzone w łunę. Wieczór nadszedł.

autor

MariuszG

Napisany: 2019-11-02 Dodano: 2019-11-02 08:21:28

Ten wiersz przeczytano 1866 razy

Oddanych głosów: 50

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie