Zaduszki

.....cóż, smutne ale prawdziwe życie i śmierć czyli przemijanie

Obłokiem jesteś pędzącym po niebie,
Poranną jutrzenką co znika po chwili,
Kocham cię, wielbię, łapczywie połykam
Lecz inni już dawno cię utracili.

Wieczny spoczynek dał im Pan w niebiosach,
Tutaj na ziemi radość smutek goni.
Człowiek z zapałem ciągnie wóz pod górę,
Oni słuchają niebiańskich symfonii.


Pochylam swe czoło w chwili zadumy
Nad grobem matki, bo mnie światu dała
Proszę o łaskę niebios i jej samej
By moja gwiazda jeszcze nie znikała.

Nad cmentarzem łuna kryje blask księżyca,
Ból i cierpienie, płoną wokół znicze,
Duszom rodziców zadaję pytanie
Czy długo będę mógł cieszyć się życiem?

autor

JFG

Napisany: 2007-10-30 Dodano: 2007-10-30 09:36:30

Ten wiersz przeczytano 629 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie