Zaduszki

Zaduszki to była esencja jesieni:
Czas, duch i święto co się nigdy nie zmieni.
Gdy nad zmarłych grobami pochylamy głowy,
Gdy nie dręczy nas już czasów wyścig płochy;
Czasów pięniądza, brudów, igrzysk i sławy.
Zapalamy płomień, choćby i mały.
To daje nam spokój, domowe ognisko;
Co było dalekie,teraz jest blisko.
Błogosławiony wspomnień czas powraca znów,
Powtórnie odkryć znacznie minionych snów:
O miłości, przyjaźni, dobroci, szczęściu,
O solidarności, czyimś zamążpójściu.
Powracając do lat spokojnych, dziecinnych:
Do kochanej babci, konfitur jej pysznych;
Kochanego dziadka, wielkiego umysłu;
Pełnego idei, genialnego zmysłu.

autor

Don Aleksandro

Napisany: 2005-10-29 Dodano: 2005-10-29 17:03:23

Ten wiersz przeczytano 675 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie