zagadka

oby życie móc rozumieć... stop! rozumiem doskonale,
że migocze nitka szczęścia w wątku gorzkich zwykłych żali.

to nie życie nieodgadłe - z sekretami bez wyjaśnień.
człowiek siebie nie ogarnia, choćby żył lat sto trzynaście.

ludzi pojąć - to jest sztuka! któż artystą, by jej sprostać?!
kosmos łatwiej wyobrazić, niż naturę ludzką poznać.

dziś modlitwę ślę do Pana - prostą jak budowa cepa,
abym mogła się pogodzić, że nie zajrzę w toń człowieka.

autor

grusz-ela

Dodano: 2012-02-17 12:14:59

Ten wiersz przeczytano 559 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie