Zaginiona miłość

Szeptem historii jeszcze ją wspomina
Na wyblakłych zdjęciach potwierdzenia szuka
A choć wzrok już nie tak wyostrzony
Pamiętliwe oko wstydliwe obrazy dostrzega

Na nic przysięgi i obietnic słowa
Na nic coraz częstsze łez powodzie
Gdy za chwilę strojna błyskotek kłamstwami
Wulgarną prawdę przychodzi wyjawić

I choć nic nie mówi w obłudy milczeniu
Skrywanego grymasu z nieszczerym uśmiechem
Osądzić jej chęci czas w końcu nadchodzi
Z których trakt piekielny równo jest wybrukowany



Niechaj więc sen lekarstwa ukojeniem będzie
Na cierpiącą z bezsilności zakochaną duszę
Na bijące coraz słabiej Twoje serce
W którym przejmujący ból zamieszkał na wieki

autor

owiga

Napisany: 2012-06-05 Dodano: 2012-06-05 22:34:20

Ten wiersz przeczytano 502 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie