Zaginione

...ponoć czas leczy rany...
dziękuję za wgląd i komentarz :)

Bardzo smutny wiersz, po stracie, w tęsknocie. Każdy
poranek bólem widziany.
Miłego
'

Pomilczmy oboje, tak będzie lepiej,
tu nie pomogą żadne słowa pocieszenia :(
Dziękuję Grzesiu za wgląd i komentarz :)

Cóż można Wandziu w takich chwilach powiedzieć, lepiej
chyba pomilczeć, milczenie to też mowa.

Miłego dnia, smutny wiersz ale jakże prawdziwy.

facebockiem manipulują i kierują ludzie i dalej
twierdzę, że wśród nich są 'bydlaki'
Dziękuję za wgląd i komentarz,
miłego dnia, Irenko :)

Witaj Wandziu!
Dobrze, że chociaż wspomnienia zostały, ale to jednak
tylko wspomnienia - bez tak potrzebnej na co dzień,
ciepłej fizyczności. Pozdrawiam i dziękuję, za jak
zwykle miły komentarz. Ps. Niestety kochana, ten
wiersz dotyczy mnie osobiście, a 'bydlakiem' jest
facebook. Po dziesięciu latach, usunęli mi konto. Nie
zasłużyłam sobie, na takie upokorzenie. Uściski:)

Wszystko w przyrodzie ma swój początek i koniec :(
Dziękuję za wgląd :)

Dobre to że chociaż w tęsknocie są wspomnienia i
powoli kiełkują marzenia-pozdrawiam

każda strata boli

tak czuje się człowiek po stracie.

Piękna piosenka..
Wzruszające słowa.
Ból którego nie można.......:(

Poszukaj drugiego, nie wchodzi się dwa razy do tej
samej rzeki.

Dziękuję moi mili za wgląd i ciepłe słowa w
komentarzach :)

Piękne serdeczne pytanie. Gdzie jesteś?. Ja zadawałam
sobie takie: pytanie z kim teraz jesteś? Przybył po
dziesięciu latach. Było mi ciężko, ale przetrwałam.
Pozdrawiam Wandeczko serdecznie.

Piękny wiersz...przytulam Wandeczko;)