zaginionym

postawię świecę
na parapecie
pomilczę sobie
wpatrując się w płomyk
za tych
co tułają się
w złowrogim świecie
daleko od domu
za ZAGINIONYCH

za starców
zgubionych
w szponach niepamięci
kobietach
okruchem luksusu
zwabionych
i dzieciach
które batonik zanęcił
podany perfidnie
ruchem
wstrętnej dłoni

za matek
i córek
łzy w środku nocy
za ojców
i braci
pięści zaciskanie
za oczy przyjaciół
co nadal się smucą
za tymi
co wyszli
lecz nigdy nie wrócą..

autor

ash

Napisany: 2006-11-01 Dodano: 2006-11-02 00:00:45

Ten wiersz przeczytano 551 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie