Zagubieni

Popychając dzień palcem, obdzieramy go ze złudzeń szarą rzeczywistością
Pędzimy przez życie, ale po co .... do czego ?

Zagubieni w tłoku myśli, wrażeń i emocji
Szukamy rozwiązania, popełniamy błędy
Błąd po błędzie ... ślepa uliczka.
Bez wyjścia
Bez wyciągniętej ręki
Ale na tyle dorośli by się podnieść

Kochamy prawdziwie?
Zazdrość połyka rozsądek
Wir cielesnych doznań fałszuje rzeczywistość
Miłość to nie miłość...
I powstaje chaos
Rozczarowanie
Okłamani powielamy doznania
Krąg się zamyka
Nieświadomi tego że ranimy.

autor

ogrodniczka20

Napisany: 2010-01-06 Dodano: 2010-01-22 23:40:37

Ten wiersz przeczytano 568 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie