Zagubieni
Odwróceni plecami
stoją w pół drogi
sińce na twarzy
pamiątka po ciosach
od losu
gubili w gęstwinie
ludzkich słabości
gdy wyszli na prostą
znów skręcali
w złą stronę
nogi poniosły
łzy obfite zapłatą za błędy
zmysły zawiodły
wybrakowane dostali
bezbolesne życie
nie dla nich.
autor
altonk
Dodano: 2018-03-26 16:23:02
Ten wiersz przeczytano 587 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
W życiu takie zagubienie to niestety normalka,
pozdrawiam :)
Co siejemy to zbieramy...
Pozdrawiam.
Refleksyjny wiersz skłaniający czytelnika do
zastanowienia się nad wartościami i potrzebami życia.
Pozdrawiam:)
Marek