„Zagubieni w eterze”

DD

O, jakże smutno i pusto w naszej studni osobliwości!
Można by do niej wrzucić teraz wszystkie wątpliwości!
Dawniej humor bawił się w berka z poważną rozmową.
Ty gotów mnie, a ja tobie zawsze w razie doła być gotową,
Słowem i świadomością będąc razem, sobie pomagali.
Teraz jednak, jakoś to wszystko żeśmy tak łatwo zmarnowali.
Tęsknię za tym czasem kiedy mieliśmy dla siebie czas,
Chociaż na chwilkę, a teraz jakby nie było już nas.
Czy nasza przyjaźń nie przetrwała czasu i przeciwności,
Będąc jak się zdawało chwilami u granicy miłości?
Odpłynąłeś gdzieś daleko? Nie ma ciebie tutaj już!
Znaleźliśmy się na jednej drodze, ale teraz cóż?
Nasze drogi, jakby na rozstaju dróg się rozminęły,
Każde swoją podąża, dalszej razem podróży uniknęły.
Jedynie teraz prawo do wspomnień czasem niechcący
I słowa na pożegnanie w ten czas wiosną pachnący.
Tylko jakiś żal, że czystą postać niczym nieskażoną,
Przyjaźni uchronić przed przeciwnościami narażoną
Nie udało się i jakże przykro teraz porażki niesmak,
Które z nas i kiedy popełniło jakikolwiek nie takt?
Teraz, jakby nie ma to już większego znaczenia,
Gdy zniecierpliwienie i niemiłe uczucie zmęczenia.
Coś co bywa uciążliwe lub zobowiązujące – zniechęca.
Do zwierzeń, rozmowy, dyskusji jakoś nie zachęca.
Rozumiem twoje motywacje i nie proszę o wyjaśnienia.
Doznałam ostatnio właśnie takiego o to olśnienia.
Chyba nie chcę być niczyim żartem i powodem kpin,
Ani też stosem zasłużonych lub nie za coś win.
Niezrozumiana, jak zwykle będę walczyć uparcie,
O moje ideały, zasady, przekonania nadal zażarcie.
O czystość i wzniosłość uczuć, wartości i styl życia.
Ach, ile w tym wzniosłego patetyzmu i powagi aż żal!
Chciałoby się teraz ze wstydu uciec gdzieś w dal.
Jakże tak można maskę swą zdjąć i łzy tu wylewać,
Gdy wolności rychłej należało by już pieśń śpiewać.
Ale jakoś nie jest mi wesoło, dobry humor odpłynął,
Gdzieś wspaniały niegdyś nastrój bezpowrotnie minął.
Wiedz, że jest mi przykro i rozczarowania nie kryję.
Przepraszam, że teraz tutaj języka wiersza użyję
Lecz tak mi jest wygodniej, poręczniej i zręczniej,
A także wydaje mi się jakoś elegancko…i wdzięczniej

29.04.2009 r.

To był ciekawy wymiar przyjaźni wirtualnej ...

autor

Eliza Beth

Napisany: 2016-02-24 Dodano: 2016-02-24 12:17:47

Ten wiersz przeczytano 728 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie