zagubieni w przestrzeni

tonie miasto zachwytów
by powstały góry marzeń
tonie dloń w oceanie życia
po to by uwietrznić siłę przebicia

zatopione serpentyny żył
pulsująca skóra skroni
taki ot niewielki jednak ból
tęsknotą wypełniony

motyle zasnęły nad przepaścią zieleni ,
witraże oczu przepełnione żalem,
już na innej stronie czasu beze mnie
trwa ten boski taniec

wokół ogniska serca cisza...
taka bolesna i głucha w ciemności najjaśniejszej
wciąż ci sami ,a jednak
trzepocące dwa ptaki nie na swoich płótnach .

"każdy dzień wypełnij garściami nadziei.."F/Syn.

autor

Synezjusz

Napisany: 2008-08-21 Dodano: 2008-08-21 13:00:10

Ten wiersz przeczytano 589 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie