Zagubieni rodzice

W pogoni za materialnymi uciechami,
Nie opiekujesz się swymi pociechami,

A one szukając swej drogi,
Trafiają diabłu na rogi,

Rosną niczym krzak dzikiej róży,
Samotne i nieokiełznane,
Zło w nich rodzi się same,

Złe towarzystwo i prochy,
Mają dużo „radochy”,

A ty?

Budzisz się z tego snu na mecie,
Gdy twego dziecka nie ma już na świecie.

Cóż to było za dziecię.

The end

autor

Mystick

Napisany: 2006-12-20 Dodano: 2006-12-22 06:44:35

Ten wiersz przeczytano 329 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie