zagubienie...

Marzenia, nierealne sny i mocna wiara,
Jak zamykam oczy, to piękny świat oglądam,
Gdy otwieram oczy, za śmiałość sroga kara,
Jak złoto, szczerej miłości od kłamstwa żądam.

Lecz oszustwa, tylko ból i tęsknotę dają,
Łzy, krzyk na pustyni, nikt tego nie usłyszy,
Bo wszyscy w samotności o swe szczęcie grają,
Tylko jeden jest, ciągle biegnąc, ciągle dyszy.

Jeden głupi, biegnie bez celu, na zgubienie,
Bóg mu pomoże, lecz on sam odrzuca Boga,
To jego, przez grzech, we łzach, gorzkie pogrążenie,
Wszystkim miłość dając, z każdego czyniąc wroga,

Szukając ciągle nowej drogi, gubi tropy,
Po złych traktach, ciągle samotny chodzi,
Szukając przyjaznej, ze złot szopy,
Za nos zbyt śmiałe uczucie go ciągle wodzi,

autor

sauron

Dodano: 2005-07-27 20:54:15

Ten wiersz przeczytano 416 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Sylabiczny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie