ZAGUBIENIE
Bo wiem, ze
Oczy moga zmienic swój wyraz
I juz nie beda cieszyc tak jak kiedys
Bo wiem, ze
Twe dlonie zagubione w poscieli
Moga nie odnalezc mojej twarzy
Bo wiem, ze
Cisza bywa glosna niczym burza
I tak jak przed nia bede sie chronic w
pospiechu
Lecz wiem, ze
Mozna powstac na nowo
Jednym pocalunkiem przywrócic na twarz
usmiechy
autor
AGNI
Dodano: 2010-03-31 16:27:09
Ten wiersz przeczytano 570 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Delikatny, subtelny, niezbyt długi... idealny.
Pozdrawiam cieplutko :)
Warto zawsze wierzyć, że uśmiech znów na naszej twarzy
zagości.